De wereld van doffers en duivinnen

Al 22 jaar vliegt Edwin van der Linde met z’n postduiven en niet zonder succes. Vanaf z’n 13^e levens jaar is hij al besmet met het postduivenvirus. De fijne kneepjes van het vliegen en kweken leerde hij van zijn vijf jaar geleden overleden vader. Vanaf begin april wacht hij weer vol spanning op de terugkeer van z’n doffers en duivinnen.

Bij de meeste van de zeventien leden van de Postduif zijn er op dit moment jongen en worden er nog eieren uitgebroed. Parmantig staan en liggen vader en moeder duif in hun onderkomen hun kroost te koesteren of eieren uit te broeden. Wanneer Edwin de fotograaf de uitgekomen jongen wil laten zien, wordt hij in z’n handen gepikt. Zitten er kampioenen bij de jonggeborenen? De tijd zal het leren zegt de jonge duivenhouder.

Prijzen

Edwin is het vorige vliegseizoen erg succesvol geweest en hij stond een aantal keren op Teletekst. Met Ed Raket werd hij eerste van de afdeling Friesland van de NPO en Beste jonge duif van de Friese Fond en was daarmee 22^e van heel Nederland. Samen met zijn moeder wacht hij vanaf  4 april elke zaterdag weer op de terugkeer van de duiven. Elektronisch wordt deze terugkeer vastgelegd. Om alle malheur bij stroomuitval te voorkomen heeft Edwin een noodstroom apparaat aangeschaft.

Wanneer de jonkies groot genoeg zijn gaat Edwin zijn wedstrijdduiven weer trainen en dan laat hij ze los vanaf eerst Stadshagen en daarna Wezep en nog wat verder van huis .Op 4 april is er een korte trainingvlucht vanaf Deventer en daarna gaat het op 11 april voor het echie.

Wedstrijden en het Fluitje

Tot en met begin mei laat Edwin zijn duiven inkorven voor de zogenaamde “Vitesse” vluchten. Dit zijn vluchten tot zo’n 200 kilometer. Daarna volgen de “Midfond” met vluchtafstanden van 250 tot 350 km en de” Dagfond” vluchten waar de duiven wel tot 700 kilometer moeten afleggen. Ook vluchten met overnachting staan dit seizoen op de kalender. Op de vrijdag worden de duiven in het clubgebouw ingekorfd en gaan vervolgens in een grote speciale vrachtauto op transport naar de plaats waar ze worden gelost.

Soms wordt dit lossen uitgesteld, vertelt Edwin. Dit omdat het weer zo ongunstig is dat de veiligheid van de duiven in het geding is. Edwin vertelt dat hij erg gespannen wacht op de terugkeer van zijn postduiven. Je moet dan niet teveel aan zijn hoofd kletsen. Zijn speciale fluitje heeft hij dan paraat. Komt er een vlucht duiven in zicht dan wordt er driftig op dat fluitje geblazen want één van zijn duiven kan er zo maar tussen vliegen! Wanneer de duiven terug zijn wordt hij weer aanspreekbaar, zo bevestigt zijn al even enthousiaste moeder.

Kostbare hobby.

Het houden van duiven is een kostbare hobby aldus Edwin. Veel geld gaat op aan voer voor de duiven en aan dierenartskosten. Edwin kon zijn winnende duif van vorig seizoen  voor  een mooi bedrag verkopen. Hoewel de hobby veel geld kost, dacht Edwin er geen ogenblik aan om zijn winnaar van de hand te doen.

In het gezellige clubgebouw aan de Moete wordt elke zaterdag nagekaart over het verloop van de vlucht en daar vinden gedurende het seizoen een aantal gezellige avonden plaats. Kortom: De Postduif is een kleine maar zeer gezellige club aldus Edwin, die eigenlijk niet kan wachten tot het vliegseizoen weer gaat beginnen.

Bij het weggaan krijg ik een aantal bladen in de hand gedrukt om mij nog verder in het duivenmetier te verdiepen. Weet de lezer wat de volgende uitdrukkingen betekenen:

“de duiven zitten op een hok”

“de jongen worden op de deur gespeeld”

“de duiven worden gedurende de week opgevoerd”

“op donderdag wordt er iets voor de koppen gegeven”

Vraag het dan aan Edwin of aan één van de andere Sluziger duivenliefhebbers.

Op 4 april zit de fotograaf bij één van duivenmelkers in spannende afwachting van de terugkerende duiven.