Winter zet zich 40 jaar in voor Wetland

Maar liefst veertig jaar lang zette de heer Winter uit Sint Jansklooster zich in voor de belangen van huurders in de regio. Onlangs stopte hij als bestuurslid van huurdersvereniging Zwartewaterwiede.

Hij was een van de oprichters van een huurdersvertegenwoordiging, toen destijds de gemeente Vollenhove nog verantwoordelijk was voor de uitgifte van sociale huurwoningen. Er zou worden gerenoveerd en het was goed als er vanuit de huurders meegepraat kon worden.

Meer dan veertig jaar later kan Winter pas afstand doen van zijn plekje binnen het bestuur van wat inmiddels huurdersvereniging Zwartewaterwiede heet. Volgens eigen zeggen omdat hij nu pas een geschikte opvolger kon vinden, volgens zijn vrouw omdat zijn nieuwsgierigheid hem in het bestuur hield. ‘Iedere eerste dinsdag van de maand, de vergaderdag, denk ik nog: waar zullen ze het over hebben,’ lacht de 81-jarige Winter. ‘Maar het is ook goed zo. Met het klimmen van de leeftijd blijft er steeds minder hangen en bovendien bekijk je alles van de ouderwetse kant. Wij bint zunige mensen he.’ Tijd voor de volgende generatie, maar dat viel niet mee. ‘Het zijn toch vooral de gepensioneerden die tijd hebben om zich hiervoor in te zetten als vrijwilliger.’

In de veertig jaar is er wel veel veranderd. Huurwoningen gingen over van gemeente naar woningbouwverenigingen en er waren verschillende fusies waardoor het gebied en daarmee het aantal huurders groter werd. ‘In 1975 richtten we officieel een huurdersvereniging op. Echt serieus genomen werden we niet, aangezien we volgens de woningstichting te weinig vakkennis hadden om goed mee te kunnen praten met de bestuurders van de stichting. De toenmalige directeur kwam met het wetboek onder de arm naar de bijeenkomsten om ons te wijzen op de rechten en plichten.’

Het heeft lang geduurd voor meneer Winter en zijn collega-bestuursleden echt mochten meepraten over bijvoorbeeld huurverhogingen of renovaties. ‘En tot heden ten dage hebben we alleen adviesrecht.’ Iets wat meneer Winter best dwars zit, al geeft hij duidelijk aan dat er tegenwoordig een zeer goede verstandhouding is. ‘We kregen de mogelijkheid om ons bij te scholen en er was meer onderling contact. Hierdoor ontstond meer begrip en respect voor elkaar. Ik kan ook wel zeggen dat we Wetland Wonen vooral geholpen hebben in plaats van dat we ze tegenwerkten.’

Ruim 1000 leden heeft de huurdersvereniging tegenwoordig. ‘We hebben meegepraat bij bouwprojecten, er is bemiddeld bij meningsverschillen tussen huurders en de corporatie, onlangs hebben we er nog voor gezorgd dat de huurverhoging werd bevroren. Ook bemiddelt de huurdersvereniging bij bijvoorbeeld burenruzies of onduidelijke verantwoordelijkheden bij lekkages of verstoppingen.’

In veertig jaar is dus echt wel iets bereikt. Om de rechten van de huurders vast te leggen werd een sociaal statuut opgesteld. ‘Het is een soort samenwerkingsovereenkomst waarin je afspreekt wat je als huurder en huurdersvereniging mag en kan. Onlangs is het vernieuwd. We hebben ook regelmatig contact, eens per maand spreekt het bestuur met iemand van Wetland Wonen en onze voorzitter spreekt een paar maal per jaar met de directeur-bestuurder van Wetland Wonen. Ook zitten we aan tafel bij de Raad van Commissarissen.’

De huurwoning in Sint Jansklooster waar Winter en zijn vrouw woonden werd na 47 jaar gesloopt. Inmiddels wonen ze zes jaar in een nieuwbouwwoning aan de Molenstraat. ‘Een mooie woning met alles op de begane grond. En nee, we hebben bij de oplevering geen huurdersvereniging hoeven inschakelen. Alles verliep prima.’