Vrijwilligers en vluchtelingen samen aan tafel

Heerlijke etensgeuren vullen De Poort, het gebouw naast de Gereformeerde Kerk. Vrijdagavond koken vrijwilligers samen met vluchtelingen een heerlijke maaltijd, waarna zij gezamenlijk aan tafel gaan. Een erg gezellige bijeenkomst waar meerdere buitenlandse gezinnen van genieten. Zwartsluis Actueel eet een hapje mee.

Het koken en eten met vluchtelingen wordt al meerdere jaren gedaan. Volgens Wolter Doosje is het ontstaan doordat vluchtelingen niet wisten wat ze met het eten van de Voedselbank aan moesten. Doosje: “Het gezin dat hier het langst is, komt uit Syrië. Het zijn vluchtelingen met een verblijfsvergunning van vijf jaar die in het begin eten van de Voedselbank kregen. Zij wisten echter niet hoe ze Hollandse groenten moesten bereiden. Daarom besloten de begeleiders van deze gezinnen ze te helpen. Sindsdien wordt er eens per 4-6 weken gezamenlijk gekookt. Soms Nederlands, soms buitenlands.”

In De Poort zijn mensen van Syrische, Afghaanse en Pakistaanse afkomst. Sommige van hen spreken al vrij goed Nederlands. In de gesprekken komt naar voren dat ze erg blij zijn om in Nederland te zijn. Wegens oorlog of slechte leefomstandigheden zijn ze gevlucht en uiteindelijk in Nederland gekomen. “Hier is het veilig, de mensen zijn aardig en onze kinderen vinden het hier fijn. Hier kunnen ze een opleiding volgen en een normaal leven leiden.” Zo zijn twee dochters van een Afghaans echtpaar dermatoloog geworden en een zoon bouwkundig ingenieur. Dankzij de goede faciliteiten weten de vluchtelingen werk te vinden en integreren zij in de samenleving.

De begeleiders die de buitenlandse gezinnen hebben, helpen hen met allerlei zaken. Zo gaan ze mee naar een arts wanneer medische hulp vereist is, helpen ze met de Nederlandse taal of met praktische klussen in huis. Doosje: “Mijn gezin kwam hier in een huis zonder vitrage terecht. Omdat ze niet in het zicht wilden zitten, leefden ze voornamelijk in de slaapkamers. Daarop besloten we vitrage te regelen, zodat ze zich veilig voelen in huis. Ook zulke dingen zien we als een eerste levensbehoefte.” Daarnaast is er zelfs al eens een vrijwilliger naar Beiroet afgereisd om een vrouw met twee kinderen naar Nederland te halen, waar haar man al woonde.

Een Pakistaanse moeder van 26 jaar zegt het erg fijn te vinden in Nederland. “Mijn man was in Pakistan altijd met zijn handen bezig en nu werkt hij als melker bij een boer hier in de buurt. Anderen werken bijvoorbeeld weer bij een scheepswerf. Het is erg fijn dat hij het naar zijn zin heeft. Ook de kinderen vinden het hier fijn. Ze kunnen goed leren en hebben vriendjes en vriendinnetjes. In ons thuisland was het niet veilig.” Op de vraag of er ook grote verschillen zijn, antwoordt ze lachend: “Ja, het is hier erg koud! Maar ook de cultuur is bijvoorbeeld heel anders en het eten. Maar de mensen zijn aardig en het is hier veilig. Onze kinderen kunnen hier fijn opgroeien. Dat is het belangrijkste.”