Marinus heeft al 22 jaar de mooiste werkplek van Zwartsluis

“Het lijkt wel voorjaar…”, zegt Wout Marinus die bezig is met het vernieuwen van de entree van het camperdeel van Recreatiecentrum Zwartewater. De geboren Fries kan bijna zonder trui aan de slag. Dat heeft hij na 22 decembers in Zwartsluis nog maar weinig meegemaakt.

Hij moet de werkplaats met het mooiste uitzicht van Zwartsluis hebben, blijkt even later als hij de deur van zijn havenkantoor opent. Aalscholvers aan de linkerkant, weilanden aan de overkant en de rivier aan weerszijden. Een Friese opduwer passeert. Verder heerst de rust. “Alleen jammer van die horizonvervuiling aan de overkant…”, zegt Marinus wijzend op het industrieterrein van Genemuiden. Dat rukte in de 22 jaar arbeidsjaren steeds verder op.

Verder valt er weinig te mopperen voor Marinus, want de camping en jachthaven heeft een goed jaar achter de rug. “Niet zo goed als de hoogtijdagen van vijf of tien jaar terug, maar die tijd komt denk ik ook niet terug. Het jammere is dat de jeugd weinig interesse heeft in watersport. Vroeger in Friesland gingen we met z’n allen zeilen. Dat gebeurt bijna niet meer, ook niet in Friesland hoor. Ik hoop dat ze ooit ontdekken dat naast het gebruiken van de vingers op de telefoon dit ook een prachtige hobby is.”

En als die hobby overgaat, kun je altijd de camper pakken. “Dat valt me inderdaad op: veel van de gasten die ons met de camping bezoeken, zijn oud-schippers of voelen zich te oud voor watersport. Met de camper kun je ook overal komen, ook op plekken waar je met de boot niet komt. Dat heeft zijn charme.”

In de periode dat Marinus in Zwartsluis kwam, zag de wereld er wat dat betreft nog anders uit. Hij arriveerde in de haven na een aantal opmerkelijke loopbaanveranderingen. “Ik heb het conservatorium gedaan, maar moest daarmee stoppen omdat ik in militaire dienst moest. Daar zou ik bij de kapel een verdere opleiding krijgen. Ik leerde er echter vooral dat je voor een loopbaan als beroepsmuzikant je ellenbogen moet gebruiken en dat is niets voor mij.”

En dus keerde Marinus terug bij zijn ouders. “Ik reed op een dag weg en zei dat ik pas terug zou keren als ik een baan had. Een kwartier later was ik alweer terug. Ik kon bij een fietsenfabriek aan de slag en dat heb ik heel lang gedaan, later bij een andere fabriek. Toen die failliet ging, moest ik weer op zoek naar werk en reageerde ik op een advertentie uit Zwartsluis.”

Dat dorp was niet onbekend voor hem. Een broer was hier jarenlang onderwijzer en Marinus lag er ook wel eens met zijn sleepboot. “Uiteindelijk waren er drie kandidaten over en kreeg ik de baan volgens mij vanwege mijn flexibiliteit. ‘Wanneer kun je beginnen?’, vroegen ze. ‘Over een uur?’, antwoordde ik. Lang woonde ik namelijk op mijn sleepboot en die kon ik hier zo afmeren. Sterker nog: zo heb ik hier tot een paar jaar terug gewoond. Prachtig. Nu woon ik aan de Mastenmakerstraat en dat bevalt ook goed. Nog steeds aan het water en met een opduwer uit de jaren twintig voor de deur. Het enige waaraan ik hier nooit heb kunnen winnen is het eeuwige geluid van de provinciale weg. Ik hou van rust.”

Dat stond hem ook tegen aan het skutsjesilen waaraan hij ook ooit meedeed. “Ik ben niet zo competitief ingesteld. Bij die wedstrijden werk je eerst lang aan een boot en vervolg knal je bovenop elkaar en gaat alles kapot. Ik ben een liefhebber van rustig zeilen.”

En van de jachthaven en camping van Recreatie-centrum Zwartsluis. Na 22 jaar, waarvan 18 jaar met collega Hilda, heeft hij het nog steeds naar de zin. “Dit is gewoon een hartstikke mooie plek, ook voor de gasten. Ze kunnen vanuit hier alle kanten opvaren. Van De Wieden tot het IJsselmeer. En bovendien zitten ze dichtbij het centrum van Zwartsluis, terwijl andere jachthavens vaak ver van voorzieningen afliggen. Dit blijft wat dat betreft een unieke locatie.”