Zwartsluis vol met ontwerpen van vader en zoon Schraa
Geplaatst op: 12 september 2016
“Hier is mijn vader met zijn bedrijf begonnen…”, wijst Niek Schraa naar de woning bij de rotonde aan de Purperreigerlaan. Daar ligt de bakermat van Atelier Schraa. “En onlangs heb ik zelf het ontwerp gemaakt voor een gevelrestyling en overkapping. Een woning met veel herinneringen”, zegt Schraa, die binnenkort dertig jaar in het vak zit.
Hij kwam in 1986 bij zijn vader in vaste dienst, nadat hij kort daarvoor stopte met zijn opleiding op de MTS in Zwolle. “Die dagopleiding was niets voor mij. Ik had het gevoel dat ik les kreeg van mensen die in hun vak mislukt waren. Bovendien was ik een jongen van de praktijk. Op mijn twaalfde stond ik al vaak met de hamer in mijn hand. Ik hielp veel mee in het bouwbedrijf van mijn oom Peter, die dat had overgenomen van mijn opa Klaas en diens broer Leendert. Toen ik met de opleiding stopte, ben ik bij mijn vader binnengestapt…”
Vader Schraa zocht zijn heil in de architectuur. “Hij adviseerde eerst vooral Heineken bij de inrichting van horecagelegenheden. Later ging hij steeds meer zelf ontwerpen. En dat gebeurde ook steeds vaker buiten de horeca. In Zwartsluis was de huidige Arembergschool een van zijn eerste ontwerpen”, vertelt Niek Schraa tijdens een autoritje, met dak open, door Zwartsluis. Een rondgang langs de ontwerpen van vader en zoon Schraa is niet in een kwartiertje gepiept.
Wie het totale werk van de familie wil zien, heeft overigens veel meer tijd nodig. Ze ontwierpen bedrijfspanden en woningen door het hele land. “We hebben een tijd lang veel voor de HEMA gedaan. Dan ging het meestal om interne verbouwingen, gevelaanpassingen en uitbreidingen. In Zwartsluis zijn we echter ook altijd actief gebleven”, zegt Schraa, terwijl hij de rotonde oversteekt en de Zomerdijk oprijdt. Eerst laat hij recente aanpassingen zien aan het karakteristieke kantoorpand van Scheepswerf Poppen. Dan rijdt hij tussen Aquaservice Bonsink en Rook Darts door naar de panden van Henk en Gerrit Bonsink. “Ik hou van het gebruik van dit soort natuurlijke materialen. Schreeuwerige kleuren gebruik ik niet. Ook ben ik geen architect die per se zijn eigen visie wil doordrukken. Ik luister goed naar wat opdrachtgevers willen.”
De route gaat via de provinciale weg terug naar het centrum van Zwartsluis. Links en rechts wijst Schraa projecten van zijn vader of hem zelf aan. “De hele Koningshof is een van mijn eerdere projecten, ook ben ik betrokken bij De Schans, de Baanstraat is geheel van mijn vader en die kleine uitbreiding van de Coop heb ik getekend…”, vertelt Schraa, terwijl hij rechtsaf de parkeerplaatsen bij de gereformeerde kerk oprijdt. “De Poort is ook van onze hand. Dat was een groot project. Of we de kerk zelf ook hebben gedaan? Haha, mijn vaders opa was wel koster van de kerk.”
De route gaat verder langs de Vollenhoofsche Poort naar de Stationsweg. “De viskiosk is ook van mijn hand. Die is zo ontworpen dat er altijd één rolluik naar beneden kan, hoe de wind of de zon ook staan”, klinkt het, terwijl ondertussen koers wordt gezet naar het Buitenkwartier. Daar heeft Schraa een fraaie woning op zijn naam staan. Vlak voor zijn eigen woning aan het Westeinde slaat hij rechtsaf het Groot Lageland op. Helemaal op het einde staat ook werk van zijn hand. “Aan de Zeven Alleetjes woonde vroeger onder meer de vissersfamilie Moorman. Sinds 2015 is dit helemaal vernieuwd, maar de nieuwbouw past wel heel goed in die oude stijl.”
Via opnieuw het Westeinde, langs het dienstgebouw bij de nieuwe begraafplaats (“mijn project”) en de drukkerij (“van vaders hand”), gaat de weg via het project Westeinde / Westpunt met in totaal 32 woningen naar de Kranerweerd. Ook langs die route staan de nodige panden die op de tekentafel, of beter gezegd in de computer, van Schraa zijn ontstaan. Grote delen van het hotel, de bowlingbaan en uitbreiding van EVA Optic bijvoorbeeld. “Op de Kranerweerd heb ik onder meer het havenkantoor gerestyled en het bedrijfspand van Hydrosta en het kantoor bij Besto ontworpen. De productiehallen heb ik samen met mijn vader gedaan. En binnenkort start het project rond ’t Kraantje.”
Na al die projecten in de afgelopen dertig jaar is het heilig vuur bij Schraa nog niet gedoofd. “Nee, ik vind het nog steeds een mooi vak. De kern is ook niet veranderd. Alleen zijn de bekende tekentafels vervangen door computers. Ik was een van de eersten die overstapte op 3D-modelleren. Daarmee kun je opdrachtgevers perfect een beeld laten zien van een ontwerp. Die krijgen ze in de app, zodat ze het ontwerp aan vrienden en kennissen laten zien.”
Creativiteit vindt Schraa nog steeds het mooiste van zijn vak. “Iets achterlaten waarmee opdrachtgevers helemaal tevreden zijn en waarin ze fijn wonen of werken. Daar kan ik blij van worden”, aldus Schraa, die nooit de ambitie heeft gehad om een groot bureau neer te zetten. “Die keuze heb ik gemaakt toen mijn vader langzaam uit het bedrijf ging. Ik wil met mijn vak bezig zijn en geen manager zijn. Bovendien hecht ik ook aan mijn vrijheid. Naast mijn werk wil ik ook tijd voor andere dingen hebben.”
En om het misverstand nog even uit de wereld te helpen dat Schraa een gesjeesde mts-student is. “Toen ik bij mijn vader in de zaak was heb ik in de avondduren een teken- en opzichtersopleiding gevolgd. Na zes jaar ben ik verder gegaan op de Academie voor Bouwkunst. Het mooie van opleidingen in de avonduren vind ik dat je les krijgt van echte vakidioten, die overdag met hun vak bezig zijn en ’s avonds jongeren wat willen bijbrengen. Zo’n gek ben ik zelf ook, want ik heb ook nog vijf jaar lesgegeven.”
